تو چراغ محفل تاریکمی
تو برای محفل تاریک من مثل چراغی بودی
تو عصایی سی ایی رَ باریکِمی
تودر این راه باریک و سخت من مثل عصا بودی برایم
تو گل همیشه بهار حُنَه می
تو همان گل همیشه بهار خانه ام هستی
تو قِراری سی دلِ دیوُنَه می
تو برای دل دیوانه ی من آرامش به ارمغان آوردی
تو امیدی بی دِ روزِ بی کَسیم
تو تنها امید من در روزهای بی کسی ام هستی
تو قِراری بی سی ایی دلواپسیم
تو برای نگرانیهای من مثل آرامش بودی
اگر پیر بییِم تو جِووُنم کِردی
من اگر پیر بودم تو جوانم کردی
وا خُوشالی هُم زِووُنم کِردی
با همه ی خوشحالیها تو مرا همزبان کردی
چی گلی اِشکو کِردی دِ شورهَ زار
مثل گلی شکفتی در شوره زار زندگی ام
دِ شوقِ تو زِمِسُونِم بی بهار
با شوق وجودت زمستانم را بهار کردی
دلنوشته های
م . نادری
معلم